รพินทร์ตวัดร่างนั้นเข้ามาสวมกอดประทับไว้แนบอก จูบพวงแก้มอันแดงปลั่งนั้นเต็มแรงรัก แรงรอคอยโอกาสมานานแสนนาน เพลงรักอันแสนหวานของชาวเขา ซึ่งไม่ได้ยินเสียนาน บัดนี้มันเจื้อยแจ้ววิเวกหวานขึ้นมาอีกครั้งอย่างคนรู้แก่นใจของกันและกัน ในสภาพอันชื่นมื่น อิ่มเอิบใจ ซึ่งน้อยครั้งนักที่จะเข้ามาครอบอารมณ์คนที่มีชีวิตแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน ทั้งคู่มองตากันเหมือนจะประทับแผ่นภาพของแต่ละฝ่าย เข้าไปพิมพ์ผนึกไว้กลางแก่นใจตลอดชั่วนิรันดร์กาล โดยไม่มีอะไรมาลบเลือนไปได้เลย...แม้แต่ความตาย
Barcode | Title of Copy | Status |
---|
MARC Information