พนมเทียน 

เพชรพระอุมา เล่ม45 มงกุฏไพร 1 

ช่อปักษาสวรรค์ อันมีกลีบแข็ง สีแดงเข้ม สลับเหลือง และเขียวอยู่ในตัวเอง อันนำมาร้อยประสานเกี่ยวพันกัน เป็นมงกุฎ ที่วางเด่นอยู่บนถาดทองคำนั้น มันเป็นมาลัยดอกไม้ป่า ที่ประดับแซมพันธุ์ดอกไม้หลากสีสัน ไว้อย่างงดงาม เสมือนที่รพินทร์และดาริน เคยนำมาร้อยพันจัดแต่งให้เป็นรูป ‘มงกุฎไพร’ ในระหว่างที่ต่างฝ่ายต่างกระเซอะกระเซิงอยู่ในป่าใหญ่ไพรกว้าง ฝ่ายหนึ่งล่วงหน้าไปก่อน อีกฝ่ายหนึ่งติดตามค้นหา มีแต่ความถวิลหาอาวรณ์ซึ่งกันและกัน ความเจ็บปวด...รันทด ว้าเหว่...และสิ้นหวัง! หากลึกลงไปในความขมขื่นตรอมตรมเหล่านี้ ก็คือความรักความผูกพันที่มีต่อกันอย่างเปี่ยมล้น จนสุดที่จะพรรณนาได้ บัดนี้ มงกุฎดอกรัก ของดาริน และรพินทร์ อยู่เบื้องหน้าทุกคนแล้ว! “รพินทร์ เราขอให้ท่านพิจารณาว่า ท่านควรจะประดิษฐาน ‘มงกุฎไพร’ ของท่านวงนี้ไว้ที่ไหน อย่างไร เชิญ!” ฝากหัวใจ...ใฝ่สัมพันธ์...ฝากกัน หวั่นฤทัยจิตใจคะนึง ติดตรึงมั่นในหัวใจคร่ำครวญ ฝากลม พลิ้วพรมโชยผ่าน...ฝากธาร พฤกษ์ไพรไม้ป่า ช่วยกล่อมวิญญา ช่วยปลอบทิวา...ถวิลหาเธอ!